วิสัยทัศน์การศึกษาของสิงคโปร์
คณะผู้นำสิงคโปร์มีความเชื่อว่า ประเทศใดจะเจริญหรือแย่ ขึ้นอยู่กับการเตรียมทรัพยากรบุคคล การเตรียมทรัพยากรชั้นยอดก็คือ การให้การศึกษาชั้นเยี่ยม
วันหนึ่ง สิงคโปร์ต้องการทราบประสิทธิภาพของการศึกษาของชาติต่างๆในทวีปเอเชีย ก็จ้างบริษัทวิจัยของสิงคโปร์ที่ชื่อว่า สทะที’ จิค อินเทล’ ลิจันซ์ หรือข่าวกรองยุทธศาสตร์ ทำงานวิจัยความก้าวหน้าล้าหลังทางการศึกษาชิ้นนี้เดือนตุลาคมของปีที่แล้ว (พ.ศ.2544) ก็ได้ข้อสรุปเกี่ยวกับการศึกษาไทยว่า...
“อีก 10 ปีข้างหน้า (พ.ศ. 2554) การศึกษาไทยจะล้าหลังบรรดาประเทศเพื่อนบ้านในเอเชีย เพราะระบบการศึกษาไทยไม่ได้เตรียมความพร้อมของประชาชนไว้สำหรับเศรษฐกิจยุคใหม่ที่ใช้ความรู้เป็นฐาน ระบบการศึกษาไทยยังใช้วิธีการท่องจำ ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ และบั่นทอนความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจ”
“ระบบการศึกษาไทยล้าหลังเพราะถูกควบคุมเข้มงวดโดยรัฐบาลและระบบราชการ แม้จะมีกฎหมายการศึกษาแห่งชาติที่ใช้บังคับมาตั้งแต่ พ.ศ.2542 แล้วก็ตาม”
เรื่องการสอนให้คนคิดเป็นนี่ ทางสิงคโปร์ให้ความสำคัญมากครับ รัฐบาลถือเป็นเรื่องใหญ่ที่สุด ถึงขนาดประกาศวิสัยทัศน์
“โรงเรียนแห่งการคิดเป็น ชาติแห่งการเรียนรู้” เมื่อ พ.ศ.2540
สิงคโปร์มีพลเมืองไม่มาก นักเรียนก็มีไม่เยอะเหมือนบ้านเรา โอกาสจะคัดช้างเผือกโดยธรรมชาติจึงไม่มีเหมือนชาติที่มีพลเมืองมากๆ ดังนั้น นโยบายของรัฐบาลก็คือ ให้การศึกษาอย่างดีที่สุดแก่เยาวชนทุกคน
สิงคโปร์มีนักเรียนชั้นประถมประมาณ 3 แสน มัธยม 2 แสน คนไหนที่มีศักยภาพปานกลางก็ให้เรียนวิทยาลัยเทคนิค ซึ่งวันนี้มีประมาณ 2.5 หมื่น หรือโปลีเทคนิคที่มีประมาณ 5.5 หมื่น ใครที่ฉลาดจริงๆ จึงจะได้เข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัยของรัฐ ซึ่งทั้งประเทศมี 3 แห่ง มีนักศึกษารวมกันประมาณ 4 หมื่น
ผลลัพธ์ที่พึงประสงค์ของเยาวชนคนสิงคโปร์ที่รัฐบาลตั้งเป็นเป้าหมาย เขียนไว้ชัดเจนเป็นลายลักษณ์อักษรเลย มีดังนี้
คนสิงคโปร์ในฐานะปัจเจกบุคคลและพลเมือง...การศึกษามีหน้าที่ 2 อย่าง คือ
1. พัฒนาคนแต่ละคน และ 2. ให้การศึกษาแก่พลเมืองของประเทศ
การศึกษาคือการพัฒนาคนให้สมบูรณ์...หมายถึงการพัฒนาเด็กด้านคุณธรรม สติปัญญา ร่างกาย สังคม และสุนทรียศาสตร์...เด็กของเราจะต้องเรียนรู้และรู้จักที่จะอยู่ร่วมกับผู้อื่น ทั้งผู้ที่อาวุโสกว่า เพื่อน คนทั่วไป ทั้งที่มีความเหมือนและความต่างกัน
การศึกษา (ที่ประเทศสิงคโปร์ของเราจะให้) จะสอนให้เด็กรู้จักดูแลสุขภาพชีวิต และสอนให้ซาบซึ้งในความดีงามของชีวิต และสิ่งต่างๆที่แวดล้อมอยู่รอบตัว
“คนที่มีการศึกษาคือผู้ที่รับผิดชอบต่อตัวเอง ครอบครัว และเพื่อน”
นอกจากนี้ เราทุกคนต้องมองออกไปนอกตัวเอง มองไปที่ครอบครัว เพื่อน สังคม และประเทศชาติ สังคมทำให้เรารู้สึกถึงความมีเอกลักษณ์และจุดประสงค์ รู้สึกมีความมั่นคง ปลอดภัย และความมั่นใจ
ในทำนองเดียวกัน เราต้องสอนให้เด็กมีพันธกิจและมีความรับผิดชอบต่อชุมชนด้วย เพราะฉะนั้น โรงเรียนจะต้องสอนให้เด็กมองว่า สิงคโปร์คือบ้าน บ้านที่เราอยู่อาศัย บ้านที่เราต้องปรับปรุงและป้องกัน
ผลลัพธ์ที่พึงประสงค์ของเยาวชนคนสิงคโปร์ที่รัฐบาลตั้งเป็นเป้า–หมาย เขียนไว้ชัดเจนเป็นลายลักษณ์อักษรเลย มีดังนี้
คนสิงคโปร์ ในฐานะปัจเจกบุคคลและพลเมือง...การศึกษามีหน้าที่ 2 อย่าง คือ 1. พัฒนาคนแต่ละคน และ 2. ให้การศึกษาแก่พลเมืองของประเทศ
“คนมีการศึกษาต้องรับผิดชอบต่อชุมชนและชาติด้วย”
บทบาทของเราทั้ง 2 อย่าง ต่างเสริมและเติมซึ่งกันและกัน สิ่งที่เรา (รัฐบาลสิงคโปร์) พัฒนาในตัวเด็ก จะเชื่อมโยงกับสิ่งที่เราอยากให้มีในประชากรของเราทุกคน
ผลลัพธ์เพื่ออะไร...
การรู้ผลลัพธ์ที่แน่ชัด จะช่วยให้เราประเมินได้ว่า ระบบการศึกษาของเรามีประสิทธิภาพเพียงไร ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่ว่าเราทำอะไร หรือทำได้มากเท่าไร แต่อยู่ที่ว่าสิ่งที่เราทำไปทั้งหมดนั้นได้บรรลุผลที่ต้องการหรือไม่ เราจึงต้องมีการประเมินผล
ผลลัพธ์ขั้นสูงของการศึกษา...
สิ่งที่เรา (รัฐบาลสิงคโปร์) ต้องการจากเด็กของเราเมื่อจบการศึกษาและเมื่อต้องเป็นผู้นำประเทศ ชุมชน ผู้นำทางธุรกิจ หรือผู้นำทางวิชาชีพ มีดังต่อไปนี้
ระดับหลังมัธยมศึกษา และอุดมศึกษา เด็กของสิงคโปร์ทุกคนควร...
มีคุณธรรม มีวัฒนธรรมในการดำเนินชีวิต เข้าใจและเคารพในวัฒนธรรมอื่น รับผิดชอบต่อครอบครัว ชุมชนและประเทศ...เชื่อในหลักการความเป็นประเทศที่มีหลายเชื้อชาติและมีระบบคุณธรรม...รู้ข้อจำกัดของสิงคโปร์ แต่ก็มองเห็นโอกาส
รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่ดีงาม...เต็มใจที่จะพัฒนาเพื่อความสำเร็จ ภูมิใจในงาน รักการทำงานร่วมกับผู้อื่น...มีความสามารถในการคิด ใช้เหตุผล และเผชิญกับอนาคตอย่างมั่นใจ ด้วยความกล้าหาญ และความเชื่อมั่นเมื่อต้องเผชิญกับอุปสรรค
สามารถแสวงหา สร้างสรรค์และประยุกต์ใช้ความรู้...มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์...มุ่งมั่นที่จะพัฒนาอย่างต่อเนื่อง มีนิสัยใฝ่เรียนรู้ตลอดชีวิต มุ่งความสำเร็จในสิ่งที่ทำ...มีความคิดกว้างไกลระดับสากล แต่ยึดมั่นในพื้นฐานความเป็นสิงคโปร์
เมื่อจบชั้นประถมศึกษา นักเรียนสิงคโปร์ควร...
จำแนกความถูกผิดได้...เรียนรู้ที่จะแบ่งปันและให้ความสำคัญกับคนอื่น...สร้างมิตรภาพกับคนอื่นได้...อยากรู้อยากเห็น...คิดด้วยตัวเอง และแสดงออกได้...มีความภูมิใจในงาน...ปลูกฝังให้มีลักษณะสุขนิสัยที่ดี...มีความรักในประเทศสิงคโปร์
เมื่อจบชั้นมัธยมศึกษา นักเรียนสิงคโปร์ควร...
มีคุณธรรม...มีความห่วงใยอาทรผู้อื่น...ทำงานเป็นกลุ่มและทำเพื่อกลุ่มได้...ตั้งใจสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ...มีพื้นฐานที่ดีสำหรับการศึกษาต่อเนื่อง...มีความเชื่อมั่นในความสามารถของตนเอง...มีความซาบซึ้งในสุนทรียศาสตร์...รู้จักและเชื่อมั่นในประเทศสิงคโปร์
เมื่อจบวิทยาลัย นักศึกษาสิงคโปร์ควร...
ปรับตัวได้เร็วและตั้งใจแน่วแน่...มีจิตสำนึกรับผิดชอบต่อสังคม...เข้าใจวิธีที่จะกระตุ้นและจูงใจผู้อื่น...มีสำนึกที่จะประกอบการอิสระและริเริ่มสร้างสรรค์...คิดอย่างอิสระและสร้างสรรค์...มุ่งความเป็นเลิศ...มีทักษะในการดำรงชีวิตอย่างมีคุณค่า...เข้าใจปัจจัยที่จะนำไปสู่ความเจริญก้าวหน้าของสิงคโปร์ ยอดมนุษย์อย่างนี้นี่ละครับที่สิงคโปร์ต้องการให้เป็นพลเมืองของประเทศและสร้างได้ โดยผ่านระบบการศึกษาที่ถูกต้องครับ
บ้านเราก็พัฒนาครับ แต่แค่บางจุด ที่เหลือยังแย่อยู่ ครับ พัฒนาแบบไม่ทั่วถึง
ตอบลบ